Bevrijdingsoffensief
Op 28 september begon de grote slag: de Belgen ten noorden van de weg Ieper-Zonnebeke en de Britten ten zuiden. De eerste twee dagen was de vooruitgang bemoedigend. Het bos van Houthulst, een formidabel uitgebouwde stelling, werd op één dag ingenomen. Moeizaam ging het aan de westkant van Westrozebeke (Zeugeberg) waar de Duitse weerstand bijzonder taai was en enkel een acute dreiging van omsingeling de Duitsers uit hun posities verdreef. De Belgen slaagden erin hun linies te verleggen tot aan de westrand van Roeselare. Daar viel het offensief voorlopig stil, wachtend tot de artillerie haar stukken dichterbij had kunnen brengen.
Op 11 november (de wapenstilstand getekend) stonden de Belgische troepen voor Gent. De Duitse troepen kregen nog veertien dagen om het Belgische grondgebied te verlaten.
In deze periode stierf: |
In augustus 1918 vielen de Duitse
lenteoffensieven stil. De geallieerden namen voluit het initiatief.
De Amerikanen waren massaal op het slagveld verschenen en de
zeeblokkade van Duitsland begon dramatische gevolgen te hebben. En
de geallieerde soldaten wilden er definitief komaf meemaken om dan
zo snel mogelijk naar huis te kunnen gaan. Zelfs koning Albert wilde
nu zijn Belgische troepen inzetten voor een beslissend offensief.
Het moreel steeg, er werd een enorme vuurkracht samen getrokken en
er werd met veel verwachting uitgekeken naar de startdatum van het
grote offensief.
Op 14 oktober startte de tweede fase van het
eindoffensief. Het spoorwegknooppunt Roeselare werd omsingeld en
moest tenslotte door de Duitsers opgegeven worden. De Belgen staken
ook op 16 oktober de IJzervlakte over tussen en Nieuwpoort en
Diksmuide en achtervolgden de snel terugtrekkende Duitsers die weldra
Oostende en Brugge ontruimden. In vijf dagen tijd stonden ze voor Eeklo en
was het noorden van West-Vlaanderen volledig bevrijd.
Uiteraard kon dit alleen maar omdat de Duitsers zich beperkten tot
een tactische terugtocht. Wat niet wil zeggen dat dit zonder
bloedvergieten ging. Hier en daar boden geïsoleerde groepjes
Duitsers felle weerstand.
In het zuiden rukten de Britten op naar de Leie.
Snel werden hier en daar bruggenhoofden gelegd over de Leie. De
tegenstand van de numeriek sterk in de minderheid zijnde Duitsers
was nochtans taai en vooral goed georganiseerd. Hier en daar brachten ze de geallieerden nog zware verliezen toe. Dan viel
het front enkele dagen stil. Op 31 oktober verschoof het front breeduit, mede
door de inzet van de Amerikanen, naar de Schelde. In Oudenaarde
werd begin november de Schelde overschreden.