Vóór 4 augustus 1914 - julicrisisDe regering van de dubbelmonarchie Oostenrijk-Hongarije was vóór 1914 al jaren op zoek naar een geloofwaardig excuus om Servië aan te vallen. De moord op Franz Ferdinand (28 juni 1914) was voor de Dubbelmonarchie een gedroomd voorwendsel om een oorlog te ontketenen.
Toen de Duitsers steun beloofden aan Oostenrijk-Hongarije, voelde Oostenrijk-Hongarije zich sterk. Servië kreeg op 23 juli een ultimatum. Servië willigde (totaal onverwacht) de belangrijkste eisen van Oostenrijk-Hongarije in. De Dubbelmonarchie gebruikte de niet-ingewilligde (maar weinig belangrijke) eisen als excuus om toch de oorlog te verklaren (28 juli 1914). Op 30 juli werd Belgrado gebombardeerd. Op 30 juli mobiliseerde Rusland. Op 1 augustus volgden Frankrijk (als bondgenoot van Rusland) en Duitsland (aan de zijde van Oostenrijk-Hongarije). In het Duitse ultimatum aan België (2 augustus) werd vrije doortocht naar Frankrijk gevraagd. Toen op 4 augustus de Duitsers België binnenvielen, trad ook Groot-Brittannië toe tot de oorlog. De eerste reacties op het oorlogsnieuws waren veel enthousiaster dan ooit was gedacht. De publieke opinie dacht dat de oorlog tegen Kerstmis ging gedaan zijn. |
Omdat Servië beduidend zwakker was dan Oostenrijk-Hongarije,
vermoedde men dat de oorlog snel over zou zijn. Sommige leiders zagen nochtans
het gevaar: een mogelijke oorlog tegen Servië zou kunnen escaleren wegens de
gevolgen van verdragen tussen verschillende Europese landen. Anderzijds was
de betrokkenheid van Servië bij de moord helemaal niet aangetoond.